Cok kirilir kalbin bazen.Sanki her sey uzerine uzerine geliyormus gibi hissedersin.Sonsuza kadar uyumak istersin.Kimsenin kirilan kalbini onaramayacagina inanirsin.Dunya da tekmissin gibi, kimse seni umursamiyormus gibi hissedersin. Suan tum bunlari yasiyorum.Kulagimda kulaklik 3lu koltukla balkon arasinda uzandim son 2 ayda yasadiklarimi dusunuyorum.Arkadaslarimin yasadiklarini dusunuyorum.Neden kendimizi bu kadar uzuyoruz ki? Aslinda yaptigimiz tek hata fazla yuz vermek.Belki cool bir kiz olsak,mesaj atanlari takmasak,insanlari umursamasak her sey daha rahat olurdu. Bir insan her seferinde de mi yanlis kisiyi sever yahu? Her seferinde de mi kalbi kirilir, her seferinde de mi aglar, hirpalanir...Bir insan bu kadar mi yalniz olur.Isleri dusunce en yakinlari oluyorum.Herkesin sorunlarina bir cozumum var ama kendime karsi boyle olamıyorum. Herkesin psikologuyum ama ben delirmek uzereyim.Deli bir psikolog? Bilmiyorum. Yasadigim hic bir seye inanasim gelmiyor, verdigim hic bir karardan memnun degilim ve onu deli gibi ozluyorum.Yine de karalarimdan donmeyecegim.Kib bb.